Wil Weskus toe…

Blaai ek so deur my foto’s op die rekenaar, haak ek vas by foto’s van ‘n kuiertjie aan die Weskus gedurende Januarie 2007… Ag die heimwee… Langebaan… Paternoster… Tietiesbaai…

Dit was hoeka my eerste besoek aan die stuk bekoring aan ons westelike kuslyn, en, nodeloos om te sê, my hart was gesteel. Ek weet nie lekker om te verduidelik nie, maar daar was ‘n “connection” met die omgewing. By myself gedink, “hier kan ek bly.”

Julie-maand kon ek die “connection” met die Weskus weer ‘n slag koester met ‘n tweede besoek aldaar. Die keer het die gedagte van, “hier kan ek bly” na die oortreffende trap beweeg tot “hier wil ek bly.” Selfs my geliefde het geluide gemaak dat die Weskus haar hartsnare raak.

Wel, ek kon myself nog nie versit soontoe nie; my wortels is nog vas hier in Gautengelêng… Maar my liefde vir die plek het nog nie getaan nie… koester gereeld “schemes” om ‘n skuif te maak… Weskus toe… na waters waar rus is. En veral nou weer, met die kyk na die kiekies is die heimwee sterk…